GÖLGEDEN GÜNEŞE: Narsist Bir Anneyle Büyümek ve İyileşmek

Bazı çiçekler güneşi bol alan bir bahçede, sevgi dolu bir esintinin şefkatiyle serpilirken; bazıları karanlık bir gölgede, sert rüzgârlara direnerek büyür. Narsist bir annenin yanında yetişen bir çocuk da, şefkatten uzak bir gölgede kök salmaya çalışan bir fidan gibidir. Sevgi, hava kadar hafif ve doğal olmalıyken, burada hep bir bedeli vardır.

Bir narsist annenin bahçesinde, güneşi görmek için hep daha fazla uzanmak gerekir. Çünkü burada sevgi, beklentilerle, kıyaslamalarla ve eleştirilerle çevrilidir. "Senin yapman gereken...", "Başkaları böyle yaparken sen neden..." gibi sözler rüzgârın sert estiği anlarda duyulan fırtınalar gibidir. Çocuk, en iyi haliyle bile yeterince parlak açamayan bir tomurcuk gibi hissedebilir.

Peki, böyle bir bahçede büyümek ne demektir? Bazen en parlak renklere sahip olsanız bile fark edilmemek, bazen de en küçük hatada dikenli bir dal gibi görülmek... Kendi ihtiyaçlarını önemsemek yerine, annenin rüzgârı hangi yöne eser diye beklemek... Bu, zamanla kökleri sarsan bir his yaratabilir; "Ben gerçekten iyi miyim?", "Sevilmeye değer miyim?" soruları birer zehirli sarmaşık gibi zihni sarabilir.

Ama unutmayın, güneşi görebilmek için bazen kendi toprağınızı değiştirmeniz gerekir. Narsist bir annenin gölgesinde büyümek zor olabilse de, kendinize yeni bir alan yaratmak mümkün. O karanlık bahçeden çıkıp güneşe uzanmak için atılacak adımlar var.

İlk adım:

Geçmişi gözden geçirmek ve çocuklukta yaşanan fırtınaları kabullenmek. Bütün o sert sözlerin, şartlı sevgilerin sizin gerçek değerinizi belirlemediğini anlamak iyileşmenin anahtarıdır.

Sonra:

Köklerinize odaklanmalısınız. Sizi ne güçlü kıldı? Neleri aşabildiniz? Gölgede bile dirençle ayakta kalabildiyseniz, şimdi güneşte serpilme zamanı gelmiştir. Kendinizi tanımak, ne istediğinizi fark etmek ve gerçek benliğinize alan açmak bu yolculuğun en büyük hediyesidir.

Ayrıca, çevrenizde sizi besleyen, destekleyen insanlar bulun. Bir bahçenin sadece tek bir çiçekle değil, çeşitliliğiyle güzelleştiğini unutmayın. Sizi anlayan, size alan açan ve şefkat sunan dostlar, bu yolda en iyi güneşiniz olabilir.

Ve en önemlisi, kendinize şefkatle yaklaşın. O gölgede büyümek zorunda kalan çocuğa şimdi siz sahip çıkabilirsiniz. Ona nazik olun, onun ihtiyaç duyduğu sevgiyi şimdi siz verebilirsiniz. Geçmişinizin karanlığı sizi tanımlamaz; siz, güneşe dönüp kendi renginizi açan bir çiçeksiniz.

Her birey kendi hikayesini yeniden yazabilir. Ve siz de kendi bahçenizi, kendi güneşinizi seçebilirsiniz. Geçmişteki rüzgârlar sizi savursa da, köklerinizi nerede büyüteceğinize siz karar verirsiniz.

Şimdi, özgürce açma zamanı!